Pomniki pamięci

Pomniki pamięci

Kolumna Marka Aureliusza – pamiątka po cesarzu mądrym, roztropnym i dzielnym

Pomniki pamięci

Kolumna Niepokalanego Poczęcia – antidotum na herezje i błędy czasów współczesnych

Pomniki pamięci

Łuk Janusa – tajemniczy obiekt o czterech fasadach

Pomniki pamięci

Łuk Srebrników (Arco degli Argentari) – miejsce wymazanej pamięci

Pomniki pamięci

Łuk triumfalny cesarza Konstantyna – antyczny przykład artystycznego recyklingu

Pomniki pamięci

Łuk triumfalny cesarza Tytusa – wykute w kamieniu wspomnienie triumfu i klęski

Pomniki pamięci

Łuk triumfalny Septymiusza Sewera – symbol rzymskiej ekspansji i dynastycznych ambicji

Pomniki pamięci

Mauzoleum cesarzowej Heleny – czyli jak pogodzić chrześcijaństwo z kultem cesarza

Pomniki pamięci

Mauzoleum na Janikulum (Mausoleo Ossario Garibaldino) – walka o pamięć narodową

Pomniki pamięci

Obelisk Antinousa (Pinciano) – peregrynacje obelisku o „grzesznej” proweniencji

Pomniki pamięci

Obelisk Flaminio – wojenny łup; chluba miasta, cesarza i papieża

Pomniki pamięci

Obelisk Macuteo – boskie wsparcie dla cesarza, papieża i ludu rzymskiego

Pomniki pamięci

Obelisk Minerveo, czyli triumf słonia nad dominikańskimi psami

Pomniki pamięci

Obelisk Mussoliniego – pomnik narodowej amnezji

Pomniki pamięci

Obelisk Vaticano – granitowy świadek historii

Pomniki pamięci

Pomnik Giordana Bruna, czyli „czarny statek szatana” wśród kwiatów, winogron i sałaty

Pomniki pamięci

Pomnik Giuseppe Mazziniego – spóźnione dzieło belle époque

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny Marii Klementyny Sobieskiej – radosny uśmiech nieszczęśliwej królowej

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny papieża Aleksandra VII, czyli triumf cnoty nad śmiercią

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny papieża Benedykta XIV – ostatni podmuch wielkiego stylu

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny papieża Grzegorza XIII – wspomnienie kustosza prawdziwej wiary

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny papieża Grzegorza XV – powiew subtelnej jezuickiej propagandy

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny papieża Klemensa XIII Antonia Canovy – śmierć pięknem obłaskawiona

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny papieża Klemensa XIV Antonia Canovy – cichy smutek rozstania ostatecznego

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny papieża Leona XI – dzieło skromne i politycznie przekonujące

Pomniki pamięci

Pomnik nagrobny Stuartów – śmierć piękna aż do zatracenia

Pomniki pamięci

Pomnik papieża Innocentego X – od marnej śmierci do wiecznej pamięci

Papież Leon IV (790–855) – pogromca Saracenów

Nowości
Nowości

Papież Leon IV (790–855) – pogromca Saracenów

Wśród problemów, z którymi przyszło się mierzyć biskupom Rzymu wczesnego średniowiecza, napady Saracenów, czyli koczowniczych plemion arabskich i berberyjskich zamieszkujących północną Afrykę, należały do tych największych. Stawić im czoła musiał także Leon IV – z pochodzenia Longobard, benedyktyński zakonnik, który w 847 roku – głosami duchownych, rzymskiego ludu i patrycjuszowskich rodów – został wybrany na nowego papieża. Pamięć o ataku niewiernych na miasto, do którego doszło za pontyfikatu dopiero co zmarłego papież...

Zobacz więcej

Zaparcie się świętego Piotra – między sacrum a profanum

Nowości
Nowości

Zaparcie się świętego Piotra – między sacrum a profanum

Młody Hiszpan przybywa do Rzymu i z całą młodzieńczą dezynwolturą zanurza się w artystyczne, kosmopolityczne życie miasta. Nawiązuje kontakty z innymi młodymi artystami, którzy podobnie jak on poszukują pracy i rozrywki. Zyskuje znaczących zleceniodawców, gdyż wydaje się posiadać nietuzinkowy talent i umiejętność „naśladowania” stylu artysty najbardziej w tym czasie podziwianego – Caravaggia. Doskonały tego wyraz daje, malując w końcowym okresie swego pobytu w Rzymie obraz Zaparcie się świętego Piotra.

Zobacz więcej

Jusepe de Ribera (1591–1652) – mały Hiszpan, wielki malarz

Nowości
Nowości

Jusepe de Ribera (1591–1652) – mały Hiszpan, wielki malarz

Artysta urodził się w rodzinie szewca, w leżącym opodal Walencji miasteczku Xàtiva. Niewiele wiemy o naukach odebranych przez młodego malarza – być może był uczniem cieszącego się sławą, żyjącego w Walencji Francisca Ribalty. Nieznane są również przyczyny jego emigracji ani czas opuszczenia Hiszpanii. Badacze przypuszczają jedynie, że region Walencji po wyrzuceniu morysków na tyle zubożał, że artysta znalazł się w gronie rzemieślników zmuszonych poszukiwać pracy z dala od rodzinnych stron.

Zobacz więcej